امسال قبل از شروع سریال پایتخت 2، برخی دوستان حزب اللهی خودمان، شروع کردند به انتقادات تند و تیز به این سریال، چرا که به قول ایشان، این سریال به خاطر لحن نقی گفتن باباپنجعلی، به ائمه بی احترامی می کند!!!! و خیلی صبر کردم و همان موقع به این دوستان پاسخ ندادم تا این سریال پخش شود و دوستان خودشان متوجه اشتباهشان به خصوص در قضاوت زودهنگام و سطحی نگری شان بشوند، اما متأسفانه گویا دوستانی که خیلی هم منتقد بودند بیشتر به انتقاد کردن علاقه دارند.

جایی که یک سریال خوش ساخت به موقع می خنداند و می داند که به چیزهایی می تواند بخنداند و به موقع اشک آدم را در می آورد به چیزهایی که ارزش گریستن دارند و به موقع تعلیق و هیجان ایجاد می کند بدون این که بخواهد ناخواسته طرفدار شخصیت های بدمان بکند و خلاصه با تمام ویژگی های لازم برای یک سریال مردمی، انسانی و دینی ساخته می شود، دوستان سکوت اختیار می کنند، نمی خواهم خیلی از سکوتشان گلایه کنم فقط امیدوارم این سکوت درس عبرتی باشد و علامتی تا دیگر عجولانه یک اثر هنری و اخلاقی را محکوم نکنند و اگر خودشان میلی و یا عزمی و یا توانی در ساختن آثار هنری در راستای ایجاد سرگرمی های اخلاقی ندارند لااقل استعداد دیگران را کور نکنند.

در انتها نیز بر خود لازم می دانم از دست اندرکاران سریال پایتخت 2 به خاطر مفاهیم زیبای این اثر مانند توبه، صداقت، کسب حلال، احترام به والدین، حسن خلق با خانواده، ترویج نماز و دعا و محبت اهل بیت و اشکهای محجوب و خنده های بلندی که به ما داد سپاس گزاری کنم، امیدوارم بازهم شاهد چنین آثاری باشیم.

این مطلب در عمارنامه و مجله پارسی نامه منتشر گردید.